Buralarda bühtan var,
Hile var,desise var çile var,
Gel götür beni…
Sakın geç kalma Sopie,
atla bir taksiye hemen gel.
Gelmek, bana düşerdi bilirim.
Lakin; yürümeye fer yok dizlerimde.
Hüküm sürüyor halen,
Yüreğimde buz tutturan fırtına,
yüzümü fena kamçılıyor,
abis ruhlu boranla.
Geride karanlığa birileri gizlenmiş sanki ?
İzini belli etmeden,
Karlara sarıp sarıp sırtıma taş atıyor.
Canım öyle bir acıyor,
öyle bir yanıyor ki ? Sopie.
Gözlerim sancılanıyor .
Sendeliyorum ikide bir.
Yüzüm önüme düşüyor,
Dinime-İmanıma.
Bedenim bir torba cam kırığı,
kımıldadıkça kendine batan.
Şişe kırılmış, sanki ruhum uçmuş!
Harmanım, Harmannnn !
Yılanlı kuyuların dibindeyim.
Kolları boynumda ejderhanın.
Canım ha çıktı, ha çıkacak boğazımda.
Çaresiz,üryan buzlar içindeyim,
Ama gene de terliyorum,
Anla işte…!
Gözlerimde demir eriyor Sopie…!
Kahretsin…! Bir bu eksikti.
Bu poyraz da nereden estiyse ?
Bigüman oldum,
gitti kanım,
kesildi dermanım.
Ulan Sopie,
beddua deme buna…
hangi cehennemdesin?
Karlarda boğul emi, canın çıksın!
Bir gelemedin gitti kör olası…
Birazcık yaklaştım deseydin hiç değilse.
Kendime gelirdim.
Offff….Güzel şeyler düşünsem,
bacaklarıma kuvvet gelecek belki,
ama aklım emrimde değil ki.
Dert azmış gibi, birde;
Sanki Çarh’ı yarılmış,
puslu gece manzaraları,
ihtilal yapıyor sol göğsümde,
Gri duvarlı beytlerden
Çamur sıvalı deriçeler
Mızraklarının ucunda duman salıyor
üstüme mavzer gibi.
Sen,halen yoksun Sopie !
Şimdi çocukluğum da gelir yanıma.
Bir de havada kömür isi kokusu.
O zaman seyret halimi..
Beynimin aynası paramparça.
Çocukluğum simsiyah,
İyi mi ?
Yetiş sopie !
Bu şehir yaşamıyor işte,
çoktan mefta aslında,
geceleri hortlayıp dolaşıyor,
demişti ya birisi...
Ölü mölü yok ortalıkta,
Benim işte o hortlak,
gecenin uğultusunda.
Ambulans çığlıklarıyla çağrılan,
kalp sektesi de benim.
Pat diye, kirli bir caddeye düşen;
Altmışyedi kilo ağırlığında,
gölgesi karanlıkta uzayan da ben…
De hadi, uzattın ama…
Geleceksen gel artık Sopie !
İçindeki çocuk gibi uyuyacağım söz,
Adüvan bir rüyanın kucağında !
Müşteba Güneş
