Gamze Küsmüş Yüz Ağlar
Söyleyemem derdimi kalbimde ki giz ağlar,
Daldıkça anılara tenimde ki iz ağlar.
Dedi ki: ‘’Unutursun, yıllar sonra bu aşkı.’’
Zaman ilaç değilmiş, alev söndü köz ağlar.
Aşka düşen yüreğim için için kanarken,
İflah olmaz yaramı mızrap deşer saz ağlar.
Yar göndermiş bir name: ‘’Kaf dağını aş da gel.’’
Gerçek sandım rüyayı kanımda ki tuz ağlar.
Sabah olmuş ne çare, gözler uykuya hasret,
Şu çaresiz halimi güneş görür buz ağlar.
Ağlama deli gönlüm kaderde varmış çile,
Yanaklardan süzülen yaş kurur da öz ağlar.
Ne haber geldi Yar’dan, ne bir turna göründü,
Astım dilek çulunu, yağmur düşer bez ağlar.
Şu akılsız başımla girdim ıssız bağlara,
Ah! Edip de inledim, bülbül sustu kaz ağlar.
Misafirim bir hana, Han’cı anladı halden,
Dedi: ‘’Anlat aşkını.’’ Dudak titrer söz ağlar.
Boşa gitti gençliğim gönül isyan içinde,
Geçti oynaşmak çağı, işve solar naz ağlar.
Gel ey vefasız güzel! Kaç yıl, kaç mevsim geçti,
Az kaldı son nefese, gazel düştü güz ağlar.
Tüketti ömrü Macit, umutsuz bir aşk ile,
Dönüp baktı aynaya gamze küsmüş yüz ağlar.
Mehmet Macit
30.03.2017
Dikili/İzmir