Dört duvar

Loş bir oda

Odanın ortasında ayağı kırık bir masa

Üzerinde tozlu kitaplar

Bir kafatası ile dibini ışıtan mum

Ve

Çerçevede gülümseyen resmim

Ne yaparsan yap

Yıldıramayacaksın beni

Bak yüzümde tebessüm var

Sende otur masanın başına

Karşında etini yediğin başım olacak

Öğünsen de eserinle

Resimde gördüğün gibi

Ben inadına gülümseyeceğim hayata…

*

Kandıramayacaksın

Saçlarıma kar da yağsa

Ne kadar kafamın derisini de yüzsen

Ben inadına hep güleceğim

Çünkü

Ben yine benim,

Ben yine sensizim

Yine yalnız ve bomboşum

Yine paramparça ve darmadağın…

*

Aldatamayacaksın

Daha dün sınır tanımazken aşkta

Düşünüyorum da dün yok olan

Bugün o kadar çok şey var ki hayatımızda

Çetele tutsam

Yok satanlar listesinde

Açık ara sen başı çekersin

Çünkü dün gibi bugün de yoksun yanımda…

*

Hayatımı ikiye ayırmıştım

Senden öncesi muammaydı

Sonrasını da sorma!

Çünkü hiç yok

Sen ve ben biz olalım demiştim

Meğer hiç olmuşuz

Bir hiçlikmiş senden bana kalan…

*

Hayatımda yok olanlar kanıma dokunsa da

Resmime iyi bak

Gülümsüyorum

Yokları unutup var olanlarla yetineceğim

Şimdi küllerimden yeniden doğup var olma zamanı

Başımın olmayan etini kemirse de düşüncelerim

Yokluğuna alışıp sensiz de ben olma zamanı…

*

Dalında kalmış son sarı yaprak gibiyim.

Açık sarıdan kızıla kadar hüznün her rengini taşıyan

Kehribar sarısına karışmış umutlarım var

İçime kapanmış olsam da

Sende hiç olmayan

Bende inadına çoğalan

Hiç bitmeyen ölümüne sevda var

Sessiz sessiz ağlamaktan gözpınarlarım kurusa da

Yüreğimde çağlayan coşkun ırmaklarım var

*

Umurunda mı?

Kırılıp dökülmüşüm bin bir parçaya bölünmüşüm

Yüreğim can kırıkları ile dolu

Başıboş Ankara sokaklarında

Kendi yalnızlığımda kaybolmuşum

Yok olanlar sol yarımda

Var olanlar sol yanımda

Susuyorum çerçevede ki gülümseyen halimle

Mustafa KARAAHMETOĞLU

08.11.2016